William Marsden
Kehidupan awal
Marsden adalah anak seorang pedagang dari Dublin. Marsden juga dididik di Dublin. Setelah mendapatkan penunjukan dinas sipil di East India Company dalam usia 16 tahun, ia dikirim ke Bencoolen (sekarang Bengkulu), Sumatera, pada tahun 1771. Ia dipromosikan ke jabatan sekretaris umum pemerintah, dan mendapatkan pengetahuan bahasa Melayu dan negeri tersebut. Setelah kembali ke Inggris pada tahun 1779, Marsden menulis buku History of Sumatra (1783).
Pada tahun 1795, ia diangkat sebagai sekretaris kelautan II, kemudian naik pangkat menjadi sekretaris kelautan I dengan gaji £4.000 per tahun. Ia pensiun pada tahun 1807 dengan uang tunjangan £1.500 per tahun yang dilepaskannya pada tahun 1831. Pada tahun 1812, ia menerbitkan Grammar and Dictionary of the Malay Language. Ini diikuti oleh terjemahan Il Milione karya Marco Polo pada tahun 1818.
Marsden merupakan anggota sejumlah perkumpulan terpelajar[1] dan wakil pimpinan Royal Society. Pada tahun 1834, ia mempersembahkan koleksi koin oritental kepada Museum Britania dan kepustakaan buku-buku dan manuskrip oriental kepada King's College London. Karyanya yang lain adalah Catalogue of Dictionaries, Vocabularies, Grammars and Alphabets (1796), Numismata orientalia (London, 1823-1825), dan sejumlah karya ilmiah tentang karya ilmiah pada masalah ketimuran dalam Philosophical Transactions dan Archaelogia.
Kehidupan pribadi
Ia menikah dengan Elizabeth, puteri dari sahabatnya Sir Charles Wilkins FRS namun tak memiliki anak. Marsden meninggal akibat apopleksia dan dimakamkan di Kensal Green Cemetery. Ia meninggalkan tanah miliknya pada sanaknya Rev. Canon John Howard Marsden. Elizabeth kemudian menikah dengan Kolonel William Martin Leake FRS pada tanggal 17 September 1838.
Karya pilihan
1784 -- The History of Sumatra: memuat laporan tentang pemerintahan, hukum, adat, dan cara hidup penduduk asli, dengan penjelasan hasil alam, dan hubungan negara politik kuno pulau itu. London: Printed for the author. OCLC 3792458
1802 -- "Observations on the language of Siwab; in a letter to the Rt. Hon. Sir Joseph Banks; by William Marsden, Esq., F.R.S." di The Journal of Frederick Horneman's Travels: From Cairo to Mourzouk, the Capital of the Kingdom of Fezzan, in Africa, oleh Friedrich Hornemann, James Rennell, William Marsden dan William Young. London: G. dan W. Nicol. OCLC 5165766
1796 -- Catalogue of Dictionaries, Vocabularies, Grammars and Alphabets
1812 -- Grammar and Dictionary of the Malay Language
1818 -- Travels of Marco Polo
1823 -- Numismata orientalia
1830 -- Memoirs of a Malayan Family oleh 'La-uddı̄n Nakhoda Muda (diterjemahkan oleh William Marsden). London: Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5347657. Judul asli karya ini adalah Hikayat Nakhoda Muda.
Sabtu, 7 Januari 2017
Rabu, 4 Januari 2017
Za'ba
Za’aba
Kelahiran 16 September 1895
Batu Kikir, Jempol, Negeri Sembilan, Malaysia
Meninggal dunia 23 Oktober 1973 (umur 78)
Nama lain Za'ba
Organisasi Kongres Bahasa dan Persuratan Melayu
Terkenal kerana Ahli akademik dan penulis
Gerakan politik Gerakan Akademik Malaya
Agama Islam
Zainal Abidin Ahmad (16 September 1895 - 23 Oktober 1973), juga dikenali sebagai Zaaba merupakan seorang sasterawan dan pemikir Melayu keturunan Minangkabau yang giat menulis sekitar tahun 1940-an. Berdasarkan pencapaiannya dalam bidang kesusasteraan, beliau merupakan salah seorang budak kampung yang berjaya meletakkan dirinya sebagai seorang tokoh yang terkemuka dalam sejarah Malaysia.
Beliau merupakan seorang cendekiawan Melayu yang dihormati dan selama hampir 40 tahun, aktif dalam kegiatan penulisan termasuk penterjemahan. Aktiviti beliau juga tertumpu kepada penerbitan buku sekolah dan bacaan umum di Biro Penterjemahan, Maktab Perguruan Sultan Idris.
Biografi ringkas
Dilahirkan di Kampung Bukit Kerdas, Batu Kikir, Negeri Sembilan, Zaaba menerima pendidikan awalnya di sebuah sekolah Melayu di Linggi. Beliau menyambung pembelajarannya di Institusi St. Paul Seremban dan merupakan orang Melayu pertama menduduki peperiksaan Senior Cambridge dan lulus peperiksaan pada 1915.
Zaaba memulakan kerjayanya sebagai guru sekolah di Johor Bahru pada tahun 1916, dan kemudiannya bertukar ke:
1918: Kolej Melayu Kuala Kangsar
1923: Jabatan Pendidikan, Kuala Lumpur
1924: Kolej Perguruan Sultan Idris, Tanjung Malim
1939: Jabatan Maklumat, Singapura sehingga 1942
1942: Pusat Pengajian Kajian Timur dan Afrika, Universiti London sehingga 1951
1954: Universiti Malaya, Singapura sehingga 1959.
Zaaba adalah seorang yang gemar membaca dan memiliki bakat dalam bidang penulisan. Kebanyakan hasil penulisannya muncul dalam akhbar-akhbar tempatan dan majalah-majalah seperti Utusan Melayu, Lembaga Melayu, Pangasuh, dan Pakar Majalah. Beliau telah menerbitkan beberapa siri monograf dalam bahasa Melayu, termasuk Bahasa Pelita, dan Ilmu Mengarang. Hasil penulisannya yang lain termasuk Cerita-cerita Shakespeare yang diterbitkan oleh Percetakan Gudang Chap, Singapura.
Kelahiran 16 September 1895
Batu Kikir, Jempol, Negeri Sembilan, Malaysia
Meninggal dunia 23 Oktober 1973 (umur 78)
Nama lain Za'ba
Organisasi Kongres Bahasa dan Persuratan Melayu
Terkenal kerana Ahli akademik dan penulis
Gerakan politik Gerakan Akademik Malaya
Agama Islam
Zainal Abidin Ahmad (16 September 1895 - 23 Oktober 1973), juga dikenali sebagai Zaaba merupakan seorang sasterawan dan pemikir Melayu keturunan Minangkabau yang giat menulis sekitar tahun 1940-an. Berdasarkan pencapaiannya dalam bidang kesusasteraan, beliau merupakan salah seorang budak kampung yang berjaya meletakkan dirinya sebagai seorang tokoh yang terkemuka dalam sejarah Malaysia.
Beliau merupakan seorang cendekiawan Melayu yang dihormati dan selama hampir 40 tahun, aktif dalam kegiatan penulisan termasuk penterjemahan. Aktiviti beliau juga tertumpu kepada penerbitan buku sekolah dan bacaan umum di Biro Penterjemahan, Maktab Perguruan Sultan Idris.
Biografi ringkas
Dilahirkan di Kampung Bukit Kerdas, Batu Kikir, Negeri Sembilan, Zaaba menerima pendidikan awalnya di sebuah sekolah Melayu di Linggi. Beliau menyambung pembelajarannya di Institusi St. Paul Seremban dan merupakan orang Melayu pertama menduduki peperiksaan Senior Cambridge dan lulus peperiksaan pada 1915.
Zaaba memulakan kerjayanya sebagai guru sekolah di Johor Bahru pada tahun 1916, dan kemudiannya bertukar ke:
1918: Kolej Melayu Kuala Kangsar
1923: Jabatan Pendidikan, Kuala Lumpur
1924: Kolej Perguruan Sultan Idris, Tanjung Malim
1939: Jabatan Maklumat, Singapura sehingga 1942
1942: Pusat Pengajian Kajian Timur dan Afrika, Universiti London sehingga 1951
1954: Universiti Malaya, Singapura sehingga 1959.
Zaaba adalah seorang yang gemar membaca dan memiliki bakat dalam bidang penulisan. Kebanyakan hasil penulisannya muncul dalam akhbar-akhbar tempatan dan majalah-majalah seperti Utusan Melayu, Lembaga Melayu, Pangasuh, dan Pakar Majalah. Beliau telah menerbitkan beberapa siri monograf dalam bahasa Melayu, termasuk Bahasa Pelita, dan Ilmu Mengarang. Hasil penulisannya yang lain termasuk Cerita-cerita Shakespeare yang diterbitkan oleh Percetakan Gudang Chap, Singapura.
R.J WILKINSON
R.J.WILKINSON
LATAR BELAKANG
R.J.Wilkinson merupakan salah seorang pengkaji Barat yang banyak menyumbang dalam perkembangan bahasa Melayu dan berpengalaman luas tentang adat resam dan budaya orang Melayu. Beliau mula tiba di Tanah Melayu pada tahun 1889 dan bertugas sebagai pegawai pentadbiran kolonial. Beliau juga pernah menjadi setiausaha Strait Branch of the Royal Asiatic Society. Bukan itu sahaja, beliau juga pernah bertugas sebagai nazir sekolah di Jabatan Pelajaran di Negeri-negeri Bersekutu (Selangor, Perak, Pahang, Negeri Sembilan). Beliau juga pernah dilantik menjadi Pengerusi Jawatankuasa Ejaan. Maka, lahirlah ejaan Wilkinson iaitu hasil daripada kemahiran beliau menyusun kamus Inggeris-Melayu pada tahun 1895 M, dan juga kamus Jawi- Melayu-Inggeris pada tahun 1902 M.
Manakala pada tahun 1903M, beliau telah dilantik menjadi setiausaha Sir Ernest Birch yang memberi kesempatan kepada beliau untuk menerbitkan sebuah buku yang berjudul Paper on Malay Subjects dan menyelesaikan hampir keseluruhan draf kamusnya. Selain itu, beliau juga telah memegang pelbagai jawatan lain seperti di Sierra Leone pada tahun 1915, kemudian di Smyne pada tahun 1922 . Melalui kenyataan Dr. C. Hooykaas dalam bukunya iaitu Perintis Sastera mengatakan bahawa pantun Melayu yang dikumpulkan oleh R.J Wilkinson dan R.O Winstedt dalam buku Malay Literature Series12 mengandungi lebih kurang 1,500 rangkap pantun, dan lebih 10% daripadanya adalah seloka.
SUMBANGAN
Sepanjang penglibatan beliau dalam perkembangan bahasa Melayu, terdapat banyak sumbangan khususnya dalam sistem ejaan dan sebagainya. Selain itu, beliau juga banyak memberi sumbangan dalam penyusunan kamus dwibahasa. Antaranya seperti kamus A Malay-English Dictionary pada tahun 1901 iaitu merupakan kamus dwibahasa yang terawal pada abad ke-20 yang mengandungi tiga bahagian iaitu bahagian I, II dan III. Kata kemasukan kamus ini ditulis dalam ejaan jawi dengan aturan huruf Rumi serta keterangan data dalam bahasa Inggeris. Beliau telah telah melakukan tiga kali semakan terhadap kamus tersebut.
Edisi A Malay-English Dictionary I-II
dalam ejaan Rumi pada tahun 1932
Edisi A Malay-English Dictionary
dalam ejaan Rumi dengan tempelan ejaan Jawi pada tahun 1959
Pengemaskinian A Malay-English Dictionary dalam ejaan Rumi sepenuhnya pada tahun 1959.
Kamus ini mengandungi 1300 halaman dan merupakan karya leksikografi yang paling terperinci tentang bahasa Melayu sehingga sekarang. Kamus ini juga diulang cetak oleh Penerbit Macmillan di London pada tahun 1959. Beliau telah mengumpulkan sebanyak 15 ribu frasa dan ungkapan daripada Hikayat Abdullah untuk mendapatkan kosa kata kamus dalam kamus tersebut. Bukan itu sahaja, beliau juga telah menggunakan tiga naskhah karya berbentuk hikayat seperti Hikayat Iskandar Dzulkarnain, Hikayat Koris dan Hikayat Bestamam. Kamus tersebut sehingga kini merupakan kamus yang paling lengkap tentang bahasa Melayu abad ke-19. Terdapat sejumlah kata yang dimasukkan dalam kamus ini sekitar 32 000 patah perkataan termasuk 17% merupakan rujukan.
Selain itu,beliau juga telah menghasilkan sebuah kamus dwibahasa Inggeris- Melayu yang mengandungi 152 halaman yang pada asalnya disusun oleh Sir Richard Winsted dari University of London. Kamus ini menggunakan sistem pengejaan yang terdapat di dalam kamus kecil tuan Wilkinson. Antara aspek yang ditekankan adalah perkataan dialek yang ditandakan dengan tahi bintang (*). Selain itu, beliau juga menekankan penggunaan sempang. Berdasarkan kajian beliau, penggunaan sempang menunjukkan bahawa kata akar boleh hadir tanpa awalan atau akhiran atau kedua-duanya bergantung kepada keadaan. Contohnya perkataan beradu ditulis tanpa sempang antara “ber” dengan “adu” tetapi “adu-kan” ditandakan sempang antara kedua-duanya. Manakala dalam keluaran edisi kedua beliau banyak melakukan penambahan perkataan frasa baharu yang diperoleh daripada J.I Humprey, J
LATAR BELAKANG
R.J.Wilkinson merupakan salah seorang pengkaji Barat yang banyak menyumbang dalam perkembangan bahasa Melayu dan berpengalaman luas tentang adat resam dan budaya orang Melayu. Beliau mula tiba di Tanah Melayu pada tahun 1889 dan bertugas sebagai pegawai pentadbiran kolonial. Beliau juga pernah menjadi setiausaha Strait Branch of the Royal Asiatic Society. Bukan itu sahaja, beliau juga pernah bertugas sebagai nazir sekolah di Jabatan Pelajaran di Negeri-negeri Bersekutu (Selangor, Perak, Pahang, Negeri Sembilan). Beliau juga pernah dilantik menjadi Pengerusi Jawatankuasa Ejaan. Maka, lahirlah ejaan Wilkinson iaitu hasil daripada kemahiran beliau menyusun kamus Inggeris-Melayu pada tahun 1895 M, dan juga kamus Jawi- Melayu-Inggeris pada tahun 1902 M.
Manakala pada tahun 1903M, beliau telah dilantik menjadi setiausaha Sir Ernest Birch yang memberi kesempatan kepada beliau untuk menerbitkan sebuah buku yang berjudul Paper on Malay Subjects dan menyelesaikan hampir keseluruhan draf kamusnya. Selain itu, beliau juga telah memegang pelbagai jawatan lain seperti di Sierra Leone pada tahun 1915, kemudian di Smyne pada tahun 1922 . Melalui kenyataan Dr. C. Hooykaas dalam bukunya iaitu Perintis Sastera mengatakan bahawa pantun Melayu yang dikumpulkan oleh R.J Wilkinson dan R.O Winstedt dalam buku Malay Literature Series12 mengandungi lebih kurang 1,500 rangkap pantun, dan lebih 10% daripadanya adalah seloka.
SUMBANGAN
Sepanjang penglibatan beliau dalam perkembangan bahasa Melayu, terdapat banyak sumbangan khususnya dalam sistem ejaan dan sebagainya. Selain itu, beliau juga banyak memberi sumbangan dalam penyusunan kamus dwibahasa. Antaranya seperti kamus A Malay-English Dictionary pada tahun 1901 iaitu merupakan kamus dwibahasa yang terawal pada abad ke-20 yang mengandungi tiga bahagian iaitu bahagian I, II dan III. Kata kemasukan kamus ini ditulis dalam ejaan jawi dengan aturan huruf Rumi serta keterangan data dalam bahasa Inggeris. Beliau telah telah melakukan tiga kali semakan terhadap kamus tersebut.
Edisi A Malay-English Dictionary I-II
dalam ejaan Rumi pada tahun 1932
Edisi A Malay-English Dictionary
dalam ejaan Rumi dengan tempelan ejaan Jawi pada tahun 1959
Pengemaskinian A Malay-English Dictionary dalam ejaan Rumi sepenuhnya pada tahun 1959.
Kamus ini mengandungi 1300 halaman dan merupakan karya leksikografi yang paling terperinci tentang bahasa Melayu sehingga sekarang. Kamus ini juga diulang cetak oleh Penerbit Macmillan di London pada tahun 1959. Beliau telah mengumpulkan sebanyak 15 ribu frasa dan ungkapan daripada Hikayat Abdullah untuk mendapatkan kosa kata kamus dalam kamus tersebut. Bukan itu sahaja, beliau juga telah menggunakan tiga naskhah karya berbentuk hikayat seperti Hikayat Iskandar Dzulkarnain, Hikayat Koris dan Hikayat Bestamam. Kamus tersebut sehingga kini merupakan kamus yang paling lengkap tentang bahasa Melayu abad ke-19. Terdapat sejumlah kata yang dimasukkan dalam kamus ini sekitar 32 000 patah perkataan termasuk 17% merupakan rujukan.
Selain itu,beliau juga telah menghasilkan sebuah kamus dwibahasa Inggeris- Melayu yang mengandungi 152 halaman yang pada asalnya disusun oleh Sir Richard Winsted dari University of London. Kamus ini menggunakan sistem pengejaan yang terdapat di dalam kamus kecil tuan Wilkinson. Antara aspek yang ditekankan adalah perkataan dialek yang ditandakan dengan tahi bintang (*). Selain itu, beliau juga menekankan penggunaan sempang. Berdasarkan kajian beliau, penggunaan sempang menunjukkan bahawa kata akar boleh hadir tanpa awalan atau akhiran atau kedua-duanya bergantung kepada keadaan. Contohnya perkataan beradu ditulis tanpa sempang antara “ber” dengan “adu” tetapi “adu-kan” ditandakan sempang antara kedua-duanya. Manakala dalam keluaran edisi kedua beliau banyak melakukan penambahan perkataan frasa baharu yang diperoleh daripada J.I Humprey, J
Khamis, 29 Disember 2016
Perkara 152
Perkara 152, Perlembagaan Malaysia memperuntukkan bahasa kebangsaan di Malaysia ialah bahasa Melayu. Kedudukan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan bagaimanapun tidak menafikan kedudukan dan hak bahasa lain untuk digunakan, dipelajari dan dikembangkan sekalipun dengan menggunakan dana awam.
Kewujudan Perkara 152 tidak boleh dipadam kerana Perkara 159(5) menetapkan bahawa perkenan Majlis Raja-Raja diperlukan sekiranya ia hendak dipinda.
Kewujudan Perkara 152 tidak boleh dipadam kerana Perkara 159(5) menetapkan bahawa perkenan Majlis Raja-Raja diperlukan sekiranya ia hendak dipinda.
Ahad, 25 Disember 2016
Fungsi bahasa melayu
FUNGSI BAHASA MELAYU
•Sebagai Bahasa Kebangsaan
•Sebagai Bahasa Rasmi
•Sebagai Bahasa Perpaduan
•Sebagai Bahasa Pengantar
•Sebagai Bahasa Ilmu
•Sebagai Bahasa Komunikasi
BAHASA KEBANGSAAN
•Bahasa kebangsaan merupakan sebuah bahasa yang melambangkan identiti kebangsaan sesuatu bangsa atau negara secara unik.
•Bahasa kebangsaan ialah bahasa yang diangkat menjadi bahasa utama sesebuah negara yang berdaulat dan lazimnya digunakan sebagai bahasa rasmi negara tersebut.
•Bahasa tersebut merupakan lambang jati diri negara dan kewarganegaraan, bukti tentang kedaulatannya yang membolehkan sesebuah negara berdiri sama tinggi dan
duduk sama rendah dengan negara berdaulat yang lain.
•Bahasa kebangsaan biasanya digunakan untuk wacana politik dan undang-undang dan ditetapkan di dalam sesebuah kerajaan.
•Bahasa kebangsaan boleh menjadi bahasa rasmi tetapi tidak semestinya. Bahasa kebangsaan juga mungkin berbeza dengan bahasa yang umum digunakan rakyat
sesebuah negara.
•Semua negara yang berdaulat mempunyai bahasa kebangsaan sendiri. Misalnya, Bahasa Melayu diMalaysia, Bahasa Inggeris di United Kingdom, Bahasa Perancis di Perancis, Bahasa Jepun di Jepun, danBahasa Jerman di Jerman.
•Sesetengah negara mempunyai lebih dari satu bahasa kebangsaan.
•Contoh negara Kanada yang menggunakan bahasa Perancis dan Inggeris sebagai bahasa kebangsaannya.
BAHASA RASMI
•Bahasa yang digunakan dalam perhubungan rasmi, seperti dalam ucapan rasmi dan surat-menyurat.
•Biasanya, bahasa kebangsaan sesebuah negara turut berfungsi sebagai bahasa rasmi.
•Tetapi di Singapura, walaupun bahasa kebangsaannya ialah Bahasa Melayu, tiga bahasa lain turut diisytiharkan sebagai bahasa rasmi, menjadikan jumlah bahasa rasminya empat iaitu Melayu, Inggeris, Mandarin dan Tamil.
BAHASA PENGANTAR
•Bahasa Melayu sekian lama telah menjadi bahasa pengantar di sekolah, maktab, politeknik dan universiti.
•Penubuhan Universiti Kebangsaan Malaysia merupakan kemuncak bagi menentukan bahasa Melayu digunakan sepenuhnya sebagai bahasa pengantar ilmu
pengetahuan.
•Sehingga kini, universiti itu telah melahirkan ratusan ribu siswazah yang menerima pendidikan dalam Bahasa Melayu. Ratusan tesis dan disertasi pada peringkat ijazah sarjana dan kedoktoran ditulis dalam Bahasa Melayu,dan puluhan, malahan ratusan, profesor telah menyampaikan syarahan perdana tentang pelbagai ilmu
dalam Bahasa Melayu.
•Semua perkara ini tidak terhad kepada orang Melayu sahaja, tetapi melibatkan semua kaum yang menjadi warganegara Malaysia.
•Tidak syak lagi bahawa Bahasa Melayu telah membuktikan kejayaan dan keupayaan sebagai bahasa ilmu, bahasa bagi wahana ilmu pengetahuan dalam
pelbagai bidang.
BAHASA PERPADUAN
Fungsi bahasa Melayu sebagai bahasa perpaduan merupakan senjata paling ampuh dalam merealisaikan konsep 1 Malaysia. Perpaduan atau solidariti dapat ditafsirkan sebagai satu proses yang menyatupadukan rakyat dan seluruh masyarakat dan negara supaya setiap anggota masyarakat dapat membentuk satu identiti dan nilai bersama serta perasaan cinta dan bangga akan tanah air. Kamus Dewan (1994) mendefinisikan perpaduan sebagai penggabungan, pelaburan penyesuaian, kecocokan dan perihal berpadu iaitu bergabung menjadi satu, sepakat dan sebagainya. Oleh itu, dapatlah diertikan bahawa bahasa Melayu sebagai bahasa perpaduan ialah bahasa yang menjadi lambang penyatuan suara yang digunakan sebagai alat perhubungan di dalam lingkungan satu kelompok manusia yang berfungsi sebagai alat menyatupadukan rakyat yang berbilang kaum dalam sesebuah negara.
BAHASA ILMU
•Bahasa Melayu tetap mempunyai peranan sebagai bahasa ilmu dalam dunia abad ke-21. Namun, kejayaan Bahasa Melayu dalam tugas ini amat bergantung pada
kesediaan pengamal Bahasa Melayu untuk menggunakan bahasa tersebut sebagai bahasa ilmu.
•Peranan Bahasa Melayu sebagai bahasa ilmu pengetahuan moden akan tetap kekal walaupun tidak dinafikan bahawa di negara ini, Bahasa Inggeris turut berfungsi sebagai bahasa untuk menimba ilmu.
•Keadaan ini tidak bercanggah kerana su
•Sebagai Bahasa Kebangsaan
•Sebagai Bahasa Rasmi
•Sebagai Bahasa Perpaduan
•Sebagai Bahasa Pengantar
•Sebagai Bahasa Ilmu
•Sebagai Bahasa Komunikasi
BAHASA KEBANGSAAN
•Bahasa kebangsaan merupakan sebuah bahasa yang melambangkan identiti kebangsaan sesuatu bangsa atau negara secara unik.
•Bahasa kebangsaan ialah bahasa yang diangkat menjadi bahasa utama sesebuah negara yang berdaulat dan lazimnya digunakan sebagai bahasa rasmi negara tersebut.
•Bahasa tersebut merupakan lambang jati diri negara dan kewarganegaraan, bukti tentang kedaulatannya yang membolehkan sesebuah negara berdiri sama tinggi dan
duduk sama rendah dengan negara berdaulat yang lain.
•Bahasa kebangsaan biasanya digunakan untuk wacana politik dan undang-undang dan ditetapkan di dalam sesebuah kerajaan.
•Bahasa kebangsaan boleh menjadi bahasa rasmi tetapi tidak semestinya. Bahasa kebangsaan juga mungkin berbeza dengan bahasa yang umum digunakan rakyat
sesebuah negara.
•Semua negara yang berdaulat mempunyai bahasa kebangsaan sendiri. Misalnya, Bahasa Melayu diMalaysia, Bahasa Inggeris di United Kingdom, Bahasa Perancis di Perancis, Bahasa Jepun di Jepun, danBahasa Jerman di Jerman.
•Sesetengah negara mempunyai lebih dari satu bahasa kebangsaan.
•Contoh negara Kanada yang menggunakan bahasa Perancis dan Inggeris sebagai bahasa kebangsaannya.
BAHASA RASMI
•Bahasa yang digunakan dalam perhubungan rasmi, seperti dalam ucapan rasmi dan surat-menyurat.
•Biasanya, bahasa kebangsaan sesebuah negara turut berfungsi sebagai bahasa rasmi.
•Tetapi di Singapura, walaupun bahasa kebangsaannya ialah Bahasa Melayu, tiga bahasa lain turut diisytiharkan sebagai bahasa rasmi, menjadikan jumlah bahasa rasminya empat iaitu Melayu, Inggeris, Mandarin dan Tamil.
BAHASA PENGANTAR
•Bahasa Melayu sekian lama telah menjadi bahasa pengantar di sekolah, maktab, politeknik dan universiti.
•Penubuhan Universiti Kebangsaan Malaysia merupakan kemuncak bagi menentukan bahasa Melayu digunakan sepenuhnya sebagai bahasa pengantar ilmu
pengetahuan.
•Sehingga kini, universiti itu telah melahirkan ratusan ribu siswazah yang menerima pendidikan dalam Bahasa Melayu. Ratusan tesis dan disertasi pada peringkat ijazah sarjana dan kedoktoran ditulis dalam Bahasa Melayu,dan puluhan, malahan ratusan, profesor telah menyampaikan syarahan perdana tentang pelbagai ilmu
dalam Bahasa Melayu.
•Semua perkara ini tidak terhad kepada orang Melayu sahaja, tetapi melibatkan semua kaum yang menjadi warganegara Malaysia.
•Tidak syak lagi bahawa Bahasa Melayu telah membuktikan kejayaan dan keupayaan sebagai bahasa ilmu, bahasa bagi wahana ilmu pengetahuan dalam
pelbagai bidang.
BAHASA PERPADUAN
Fungsi bahasa Melayu sebagai bahasa perpaduan merupakan senjata paling ampuh dalam merealisaikan konsep 1 Malaysia. Perpaduan atau solidariti dapat ditafsirkan sebagai satu proses yang menyatupadukan rakyat dan seluruh masyarakat dan negara supaya setiap anggota masyarakat dapat membentuk satu identiti dan nilai bersama serta perasaan cinta dan bangga akan tanah air. Kamus Dewan (1994) mendefinisikan perpaduan sebagai penggabungan, pelaburan penyesuaian, kecocokan dan perihal berpadu iaitu bergabung menjadi satu, sepakat dan sebagainya. Oleh itu, dapatlah diertikan bahawa bahasa Melayu sebagai bahasa perpaduan ialah bahasa yang menjadi lambang penyatuan suara yang digunakan sebagai alat perhubungan di dalam lingkungan satu kelompok manusia yang berfungsi sebagai alat menyatupadukan rakyat yang berbilang kaum dalam sesebuah negara.
BAHASA ILMU
•Bahasa Melayu tetap mempunyai peranan sebagai bahasa ilmu dalam dunia abad ke-21. Namun, kejayaan Bahasa Melayu dalam tugas ini amat bergantung pada
kesediaan pengamal Bahasa Melayu untuk menggunakan bahasa tersebut sebagai bahasa ilmu.
•Peranan Bahasa Melayu sebagai bahasa ilmu pengetahuan moden akan tetap kekal walaupun tidak dinafikan bahawa di negara ini, Bahasa Inggeris turut berfungsi sebagai bahasa untuk menimba ilmu.
•Keadaan ini tidak bercanggah kerana su
Jumaat, 23 Disember 2016
Bahasa kebangsaan
Bahasa kebangsaan
Bahasa kebangsaan merupakan sebuah bahasa yang melambangkan identiti kebangsaan sesuatu bangsa atau negara secara unik. Bahasa kebangsaan biasanya digunakan untuk wacana politik dan undang-undang dan ditetapkan sebagai kerajaan negara tersebut.
Sesetengah negara mempunyai lebih dari satu bahasa kebangsaan, seperti Kanada, yang menggunakan bahasa Perancis dan Inggeris. Bahasa kebangsaan boleh jadi sama dengan bahasa rasmi tetapi tidak semestinya. Bahasa kebangsaan juga mungkin berbeza dengan bahasa yang umum digunakan rakyat negara tersebut.
Perkara 152. Bahasa kebangsaan.
(1) Bahasa kebangsaan ialah bahasa Melayu dan hendaklah dalam tulisan yang diperuntukkan melalui undang-undang oleh Parlimen: Dengan syarat bahawa—
(a) tiada seorang pun boleh dilarang atau dihalang daripada menggunakan (selain bagi maksud rasmi), atau daripada mengajarkan atau belajar, apa-apa bahasa lain; dan
(b) tiada apa-apa jua dalam Fasal ini boleh menjejaskan hak Kerajaan Persekutuan atau hak mana-mana Kerajaan Negeri untuk memelihara dan meneruskan penggunaan dan pengajian bahasa mana-mana kaum lain di dalam Persekutuan.
(2) Walau apa pun peruntukan Fasal (1), selama tempoh sepuluh tahun selepas Hari Merdeka, dan selepas itu sehingga diperuntukkan selainnya oleh Parlimen, bahasa Inggeris boleh digunakan di dalam kedua-dua Majlis Parlimen, di dalam Dewan Undangan tiap-tiap Negeri, dan bagi segala maksud rasmi yang lain.
(3) Walau apa pun peruntukan Fasal (1), selama tempoh sepuluh tahun selepas Hari Merdeka, dan selepas itu sehingga diperuntukkan selainnya oleh Parlimen, teks sahih—
(a) segala Rang Undang-Undang yang hendak dibawa atau pindaan kepadanya yang hendak dicadangkan di dalam mana-mana satu Majlis Parlimen; dan
(b) segala Akta Parlimen dan segala perundangan subsidiari yang dikeluarkanoleh Kerajaan Persekutuan, hendaklah dalam bahasa Inggeris.
(4) Walau apa pun peruntukan Fasal (1), selama tempoh sepuluh tahun selepas Hari Merdeka, dan selepas itu sehingga diperuntukkan selainnya oleh Parlimen, segala prosiding di dalam Mahkamah Persekutuan, Mahkamah Rayuan atau Mahkamah Tinggi hendaklah dalam bahasa Inggeris:
Dengan syarat bahawa, jika Mahkamah dan peguam bagi kedua-dua pihak bersetuju, keterangan yang diambil dalam bahasa yang digunakan oleh saksi tidak perlu diterjemahkan ke dalam atau direkodkan dalam bahasa Inggeris.
(5) Walau apa pun peruntukan Fasal (1), sehingga diperuntukkan selainnya oleh Parlimen, segala prosiding di dalam mahkamah rendah, selain pengambilan keterangan, hendaklah dalam bahasa Inggeris.
(6) Dalam Perkara ini, "maksud rasmi" ertinya apa-apa maksud Kerajaan, sama ada Kerajaan Persekutuan atau Kerajaan Negeri, dan termasuklah apa-apa maksud sesuatu pihak berkuasa awam.
Bahasa kebangsaan merupakan sebuah bahasa yang melambangkan identiti kebangsaan sesuatu bangsa atau negara secara unik. Bahasa kebangsaan biasanya digunakan untuk wacana politik dan undang-undang dan ditetapkan sebagai kerajaan negara tersebut.
Sesetengah negara mempunyai lebih dari satu bahasa kebangsaan, seperti Kanada, yang menggunakan bahasa Perancis dan Inggeris. Bahasa kebangsaan boleh jadi sama dengan bahasa rasmi tetapi tidak semestinya. Bahasa kebangsaan juga mungkin berbeza dengan bahasa yang umum digunakan rakyat negara tersebut.
Perkara 152. Bahasa kebangsaan.
(1) Bahasa kebangsaan ialah bahasa Melayu dan hendaklah dalam tulisan yang diperuntukkan melalui undang-undang oleh Parlimen: Dengan syarat bahawa—
(a) tiada seorang pun boleh dilarang atau dihalang daripada menggunakan (selain bagi maksud rasmi), atau daripada mengajarkan atau belajar, apa-apa bahasa lain; dan
(b) tiada apa-apa jua dalam Fasal ini boleh menjejaskan hak Kerajaan Persekutuan atau hak mana-mana Kerajaan Negeri untuk memelihara dan meneruskan penggunaan dan pengajian bahasa mana-mana kaum lain di dalam Persekutuan.
(2) Walau apa pun peruntukan Fasal (1), selama tempoh sepuluh tahun selepas Hari Merdeka, dan selepas itu sehingga diperuntukkan selainnya oleh Parlimen, bahasa Inggeris boleh digunakan di dalam kedua-dua Majlis Parlimen, di dalam Dewan Undangan tiap-tiap Negeri, dan bagi segala maksud rasmi yang lain.
(3) Walau apa pun peruntukan Fasal (1), selama tempoh sepuluh tahun selepas Hari Merdeka, dan selepas itu sehingga diperuntukkan selainnya oleh Parlimen, teks sahih—
(a) segala Rang Undang-Undang yang hendak dibawa atau pindaan kepadanya yang hendak dicadangkan di dalam mana-mana satu Majlis Parlimen; dan
(b) segala Akta Parlimen dan segala perundangan subsidiari yang dikeluarkanoleh Kerajaan Persekutuan, hendaklah dalam bahasa Inggeris.
(4) Walau apa pun peruntukan Fasal (1), selama tempoh sepuluh tahun selepas Hari Merdeka, dan selepas itu sehingga diperuntukkan selainnya oleh Parlimen, segala prosiding di dalam Mahkamah Persekutuan, Mahkamah Rayuan atau Mahkamah Tinggi hendaklah dalam bahasa Inggeris:
Dengan syarat bahawa, jika Mahkamah dan peguam bagi kedua-dua pihak bersetuju, keterangan yang diambil dalam bahasa yang digunakan oleh saksi tidak perlu diterjemahkan ke dalam atau direkodkan dalam bahasa Inggeris.
(5) Walau apa pun peruntukan Fasal (1), sehingga diperuntukkan selainnya oleh Parlimen, segala prosiding di dalam mahkamah rendah, selain pengambilan keterangan, hendaklah dalam bahasa Inggeris.
(6) Dalam Perkara ini, "maksud rasmi" ertinya apa-apa maksud Kerajaan, sama ada Kerajaan Persekutuan atau Kerajaan Negeri, dan termasuklah apa-apa maksud sesuatu pihak berkuasa awam.
Langgan:
Catatan (Atom)